«So verða tey tá verandi, trúgv, vón, kærleiki, hesi trý – men størstur av teimum er kærleikin.» 1.Korint.13.13.
Hetta eru sonn orð. Paulus áminnir frá vers 4 til 8 um kærleikan og greiðir frá allan hansara eginleika og sterku síðu. Hásongurin 8.6-7 lýsir eina aðra síðu av kærleikanum og sigur: «Hav meg sum innsiglisring við hjarta títt, sum innsiglisring um armin! Tí sterkur sum deyðin er kærleiki, harður í tráðan síni sum deyðaríkið; gløður hansara eru sum eldsgl’ður, logi HARRANS. Størstu vøtn eru ikki ment at sløkkja kærleikan, áarstreymar eru ikki mentir at skola hann burtur. Um so ein vildi latið fyri kærleika alt, hann átti í húsinum, hevði hann bert verðið vanvirdur.»
Og hesin kærleikin er eingin annar enn Gud. Skriftin sigur: «Tí Gud er kærleiki.»1.Jóh.4.8.
Men hetta vers frá 1.Kor.13.13 er sum so mong onnur skriftstøð misbrúkt og skeivt siterað. Havi ofta hoyrt at tað verður siterað soleiðis: «So verða tey tá verandi, trúgv, vón, kærleiki, hesi trý – men størstur er kærleikin.» Tey gloyma, ella bevíst, at siga: «størstur av teimum», av trúgv og vón.
Lat meg siga sera sterkt, at kærleikin er ikki størri enn sannleikin! Og her hava ómetaliga nógv kristin sera nógv at læra. Tað er nemmliga ikki so, at nakar trúgvandi kann siga: «eg havi so nógvan kærleika, men eg lati vera við at siga sannleikan, tí kærleikin gongur fram um» kærleikin verður vístur, við at tú sigur sannleikan um Jesus.
Havi ofta hoyrt í radiosendingum: «Eg elski Jesus!» Fyri mær eitt sterkt orð. Men hesi somu hoyrir tú ongantíð siga: «Eg elski sannleikan» enntá Jesus er sannleikin. Elskar ein Jesus, so elskar ein orðið. Skriftin sigur nemmliga: «og Hann(Jesus)er kallaður Orð Guds.» Opinb.19.13. Eitt ógvuliga flott orð stendur í Sálmunum 86.11: «Lær meg veg Tín, HARRI! Eg vil liva í sannleika Tínum; gev mær heilt hjarta til at óttast navn Títt! Tað er sera undrunarvert, at so FÁ menniskju elska orðið, men tey elska Jesus.
Andin, Heilaga Andin, sjálvsagt ikki triði persónurin í Guddóminum – tað er bert ein katólsk skrøna, men Gud er Heilagur og Gud er Andi, tí eitur tað Heilagi Andin. Og hesin Andin, Gud, hevur ein karakteristik, eitt tignarheiti sum er: Andi sannleikans! Og hesin andin varð útheltur á hvítusunnudegi. Hesin sannleikans andi gav teimum ein kolosalan sterka kærleika til orðið, til Jesus, til sannleikan. Ein brand í sál og sinn og hjarta. Einki kundi sløkkja henda kærleikans eld. Høvdu hesir eldhugaðir menn ein feril av, at onkur kom inn við lygn, so var eingin sum segði, at teir høvdu so nógvan kærleika til viðkomandi, at teir yvirsóu hetta og tálmaðu sannleikans brodd. Nei, sannleikin avhøvdaði lygnina og kærleikin blomstraði.
Einaferð kom ein skriftlærdur og spurdi Jesus, hvat var tað stórsta, týdningarmiklasta av øllum boðum, Jesus hvørki drálaði ella himpraðist við at svara: «Hoyr, Ísrael! Harrin Gud okkara, harrin er Ein. Og tú skalt elska Harran Gud tín av øllum hjarta tínum, av allari sál tíni, av øllum huga tínum og av allari styrki tíni…»Mark.12.29-30. Hvussu kunnu menniskju siga, at «eg elski Harran, eg elski Jesus, kærleikin til Jesus, kærleikin, kærleikin, ja hann er stórstur», men neglisjerað sannleikan um, at Hann er Ein og bara Ein. Gongur kærleikin fram um sannleikan? Gongur kærleikin til dópin í trimum titlum – barnadóp ella vaksnan dóp – framum sannleikan til dópin í Jesu Kristi navn? Gongur kærleikin til at «tey øll(katolikkar, protestantar, pinsar, frísamkomur, heimamisjónin skulu verða eitt, hóast ymiskar lærir um Jesus, frelsuna, dópar, sakramentir, halgidagar, siðvenjir, mat, drekka, sabbat» fram um sannleikan, at tey útvaldu, sum taka við læru ápostlanna skulu verða eitt? Skrivað stendur «Eg biði ikki bert fyri hesum(ápostlunum), men eisini fyri teimum (sum Tú hevur givið mær – tí tey eru Tíni. Tey eru ikki av heiminum) sum við orðum teirra (ápostlunum) koma til trúgv á Meg – at tey øll skulu verða eitt.» Jóh.Evang.17.11-21.
Kærleikin gongur ikki frm um sannleikan, men sum skrivað stendur: «Nei, sannleikanum trúgv í kærleika skulu vit á allan hátt vaksa upp til Hansara, sum er høvdið, Kristus.» Efes.4.15.
Hallur Sørensen